Hollandse zomer..!

Alweer een heel eind verder over Sumatra, en een hele hoop nieuwe avonturen..

Berastagi, Gunung Sibayak..
Na een nacht heerlijk geslapen in het fancy hotel en een geweldig ontbijt buffet klaart het weer gelukkig op. Onze kleren zijn allemaal in de zon gedroogd, en om 11 uur besluiten we (de twee Noren en ik) toch aan de klim van Gunung Sibayak te beginnen. We lopen vanuit het hotel een lange weg af naar de voet van de vulkaan. Daar aangekomen kopen we een ticket, en beginnen we na toch al een beste wandeling aan de klim. Het eerste stuk omhoog kunnen we een (slechte) asfaltweg volgen. We hebben een prachtig handgetekend kaartje meegekregen waar de route ongeveer op staat. En tijdens de jungle trekking in Bukit Lawang heeft de Duitser Thorsten ons alvast ingelicht over de knelpunten in het kaartje.. En dat is maar goed ook. Bovenaan de asfaltweg aangekomen moeten we over 2 rotsen klimmen op zoek naar het "verborgen" pad naar de top van de vulkaan. Onderweg komen we een Hollands koppel tegen welke het pad niet hebben kunnen vinden, wij zijn dus extra scherp, en Alex en max zijn gelukkig ervaren klimmers. En uiteraard vind Max zonder al te veel moeite het prachtige pad voor ons! Jes! Nu moeten we er bijna zijn, en dat is maar goed ook, ik ben geloof ik al 4 levens kwijt geraakt tijdens de eerste klim.. Tijdens het laatste stuk klimmen bijt ik keurig door de vermoeide pootjes heen, en uiteindelijk bereiken we de top van Sibayak. En wonder boven wonder hebben we ook nog zo veel geluk dat de lichte bewolking wegtrekt, en we kunnen genieten van een geweldig uitzicht! De vulkaan is echt prachtig, met alles erop wat je van een vulkaan verwacht, stoom uit de rotsen, zwavel en de stank die daarbij hoort, een kratermeer en ik vergeet direct hoe moe m'n pootjes waren! We besluiten langs de lange route naar beneden te klimmen, en uiteindelijk via de hot Springsteen terug te lopen naar Berastagi. Naar beneden is nog weer een hele kunst. Ik krijg het berg klimmen inmiddels best goed onder de knie en volg de Noren als een volleerde berggeit! Toch zijn we (alle drie) wel erg blij als we uiteindelijk de hotsprings hebben gehaald. Was een ontzettend mooie tocht, maar wel een zware ;) we hoeven nu alleen nogaar de weg te volgen terug naar het hotel, waar we onze backpacks veilig achter mochten laten. Nou, die weg was dus niet gewoon even een wandelingetje.. Omhoog omlaag en nog veel meer omhoog om daarna het hele stuk nog maar een keer omlaag te lopen. Hier verlies ik mijn overige 3 levens, verspeel m'n joker en kom uiteindelijk toch enigsinds levend aan bij het hotel. De jongens noemen me " the Dutch Champion of the vulcano" ;) haha, en ik besluit dat ik nooit meer op deze manier karakter zal tonen :p de jongens moeten smiddags weer terug naar Medan, en ik besluit mezelf nog een nachtje te verwennen en boek een nachtje bij en duik de badkuip in! Dat hebben de pootjes nu wel verdient! De volgende dag verhuis ik naar een goedkoop guesthouse en verken ik het stadje berastagi. Even een relekst dagje.. Savonds ontmoet ik in het guesthouse een Deens stel en die gaan de volgende dag met de public bus naar Lake Toba. Ze vinden het gezellig als ik met ze mee reis, en zo hoef ik niet alleen. Goeie deal dus :) ik hou van de public bussen, ontzettend oncomfortabel en de wegen zijn ook slecht, maar de indonesiese vrouwtjes in de bussen lachen vanuit hun tenen om onze aanwezigheid. En die lach is zo oprecht dat we de rest van de wereld al snel zijn vergeten! Heerlijk!

Lake Toba, Tuk Tuk..
Op de ferry naar tuk tuk denk ik dat ik ga slapen in een simpel goedkoop guesthouse uit de lonely planet, maar dan zie ik een flyer van Tabo Cottages. En ja hoor, op het plaatje staat een badkuip! Verkocht! Ik weet af te dingen naar RP200.000 voor een kamer met badkuip, shampoo, badschuim, douchegel, zeep en zelfs een tandenborstel en tandpasta! En dat komt goed uit, want m'n eigen voorraad begint nu toch aardig schaars te worden ;) de volgende dag na een geweldige nachtrust, loop ik een rondje rond TukTuk en kom langs prachtige "vieuw points", rice paddies en the "Buffalo hills". Ik krijg een tip om zondag naar een traditionele "Batak" dans te gaan kijken, en huur dus de volgende dag een scootert. Ghita en haar man (het Deense stel) maken ook dankbaar gebruik van de tip, en gaan met mij mee maar de dans. Vervolgens rijden we het Samosir eiland nog af op weg naar een prachtig uitzicht! Verder is het ontzettend heerlijk om bij Tabo Cottages te zijn. Ontzettend vriendelijk personeel! Hengky,een van de werknemers, neemt me nog mee naar een traditionele "Batak wedding" een Batak vrouw trouwt een Nederlandse man! Erg leuk om mee te maken! Dan is het na vier dagen toch tijd om weer verder te reizen, al had ik hoer best nog een poosje willen blijven.

Bagus taksi..
Poef! Dat was me het tochtje wel! Van Tabo neem ik o
18:00 uur de ferry terug naar Parapat. Vanuit daar brengt Bagus taksi me naar Bukittinggi. In de lonely planet staat dat dit een fikse reis is, en de verhalen van andere reizigers kunnen dit alleen maar bevestigen.. Ik bereid me voor op het ergste, 16 uur in een busje. Ach hoe erg kan het zijn.. Nou, heel erg! Een weg was er amper, een deel van de route was weggespoeld door hevige regen, er passen makkelijk 9 mensen in een busje met 8 zitplekken, eten doe je bij de lokale hutjes.. Gelukkig heb ik m'n tas vol zitten met doppinda's en daar kun je blijkbaar ook prima een dagje op leven. Uiteindelijk kom ik 24 uur verder toch veilig aan in Bukittinggi. En de lach van indonesiese vrouwen blijft onbetaalbaar! En ook nog kruis ik de evenaar ter hoogte van bonjol. (er staat helemaal geen rode streep over de aardbol!)

Hollandse zomer..
In Bukittinggi is het weer een stuk minder goed. Het dorpje ligt ruim 900 meter boven zeeniveau, en dat betekend dat het er ook wel een stukje kouder is. Met mazzel en tussen de buien door wandel ik langs de canyon en naar het zilver dorpje, Koto Gadang. Ook ga ik nog even ondergronds in de voormalige munitie opslag tunnels van de Jappen. Putra, een gids van mijn guesthouse "orchid" laat me de vliegende honden (enorme vleermuizen) zien en we rijden op zijn motor nog naar een mooi restaurantje in de canyon Sianok.

En we gaan nog niet naar huis..
Ik heb voor 06.03 alvast een ticket terug geboekt vanuit Padang naar Jakarta, maar ik blijf graag nog even ontkennen dat de terugreis er alweer aan air te komen.. Morgen ga ik vanuit Bukittinggi nog twee dagen en een nacht snorkelen op pagang island. Eigenlijk wou ik graag de gunung Merapi beklimmen, maar door het slechte weer is dat helaas niet mogelijk. Dus dan nog maar even naar een fijn en warm eilandje. Gewoon nog even vakantie vieren in een tentje op een onbewoond eiland! Wat een rot leven ;)

Ik geniet er nog even van!
Groetjes